Kun je iets vertellen over je jeugd?
Ik ben in Meppel geboren, op 29 juni 1984. Mijn vader werkte in Meppel bij Kroes staalbouw als constructiebankwerker en mijn moeder was huisvrouw en heeft altijd veel vrijwilligerswerk gedaan.
Samen met mijn moeder en mijn vier zussen bezocht ik daar de gereformeerd vrijgemaakte kerk. Mijn vader heeft zich later aangesloten bij de baptistengemeente, waar ik als tiener ook een tijdje de jeugdgroep heb bezocht.

Hoe was je studententijd?
Na de middelbare school ben ik theologie gaan studeren. Eerst mijn bachelor in Kampen aan de vrijgemaakte universiteit. Daarna de predikantsmaster aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Ik ging in Kampen op kamers en werd lid van de studentenvereniging FQI (Fides Quadrat Intellectum). Het is een heel vormende tijd voor mij geweest waarin ik heel veel heb geleerd, zowel op het gebied van Bijbel en theologie, maar ook als het over persoonlijke relaties en vriendschappen gaat.
Al jong trouwde ik met een studiegenoot. Helaas is dat huwelijk na zes jaar pijnlijk geëindigd. Dat zorgde voor mij niet alleen voor een crisis in mijn liefdesleven, maar ook mijn toekomst in de kerk kwam op losse schroeven te staan. Mijn studie was bijna afgerond en ik was al begonnen met werken als jeugdwerker in een Nederlands Gereformeerde Kerk. Dat werk stopte en ook de afronding van mijn studie heb ik toen uitgesteld. In Amsterdam kon ik toen aan het werk als student-assistent bij de professor hermeneutiek (theorie van het bestuderen van tekst). Ik hielp met het organiseren van een conferentie en de ontvangst van internationale studenten en deed allerlei administratieve taken. Ik ben toen ook naar Amsterdam verhuisd en ben daar in een woongroep gaan wonen.

Uiteindelijk ben je predikant geworden, hoe is dat zo gekomen?
Toen ik de studie afrondde ben ik een leerwerktraject gaan doen via een netwerk van kerken die missionair actief zijn in Amsterdam. Mooi in die tijd was een ontmoeting die ik met een Amerikaans predikantenechtpaar had. Zij waren allebei gedeukt en gebutst door het leven en vertelden hoe ze daardoor betere predikanten waren, doordat mensen makkelijker naar hen toe durfden te komen met hun problemen en ze zich ook goed konden inleven in anderen. Dat was voor mij heel bemoedigend om te horen en mocht ik ook zelf steeds meer ervaren. Toen het einde van het leerwerktraject in zicht kwam kreeg ik de vraag of ik niet wilde blijven om uiteindelijk als predikant de missionaire pioniersplek te leiden.
Zo werd ik predikant-pionier. Dat geeft veel vrijheid en het leuke is dat teamleden het heel vanzelfsprekend vinden dat je altijd met elkaar nadenkt welke plek je in het dorp of de stad hebt en of je open genoeg bent naar mensen van buiten. Dat spreekt me nog steeds erg aan.


Hoe heb je je man leren kennen?
In 2015 heb ik Colombia bezocht samen met een vriendin en werd ik verliefd op het land. Een jaar later ontmoette ik Alexander die, als Colombiaanse theologiestudent, mee deed met het uitwisselingsprogramma dat ik organiseerde. Er ontstond leuk contact en we herkenden veel van elkaar. Uiteindelijk sprong de vonk over. Dat vond ik best ingewikkeld, want Alexander heeft twee kinderen in Colombia en moest natuurlijk ook weer terug. Nadat ik ook met zijn familie en kinderen had kennisgemaakt en hij nog een keer in Nederland op bezoek is geweest, besloten we de sprong te wagen. In 2018 is hij uiteindelijk in Nederland komen wonen en zijn we getrouwd. In november 2020 is Timéo geboren en in juni 2022 Florian.

Hoe zorg jij dat je ontspant?
Het is heerlijk om af en toe iets heel anders te doen. Ik houd heel erg van zingen. Als kind zong ik al in een kinderkoor en later in het jongerenkoor van de Katholieke Kerk in Meppel. Ik ben altijd blijven zingen en in Amsterdam heb ik met veel plezier bij het VU-Kamerkoor gezongen. Dat vind ik echt een uitdaging want het niveau ligt hoog. Zo hebben we dit voorjaar heel hard gestudeerd voor een wedstrijd in Italië waarvoor we bijna alle muziek uit het hoofd moeten leren.
Verder houd ik erg van bakken en koken en lees ik graag. Nu we in Havelte gaan wonen hoop ik ook weer meer te kunnen genieten van wandelen en fietsen.

Hoe ga je straks hier aan de slag?
In mijn werk als predikant heb ik twee speerpunten: het contact met het dorp en de betrokkenheid van gezinnen in de kerk. Natuurlijk ben ik predikant voor de hele gemeente, maar naar die twee punten zal wat extra aandacht gaan. Daarbij zal ik ook kijken hoe we als kerk kunnen samenwerken met andere kerken in de regio.