De afgelopen maand viel er onverwachts een kaartje van het pastoraat bij mij op de mat. Ik ga namelijk begin volgend jaar het stokje van scriba zijn aan iemand anders overdragen. Het kaartje was natuurlijk niet nodig, ik stop immers pas volgend jaar, maar wel fijn om te ontvangen. Een klein gebaar dat voelt het als een warm moment van aandacht.

Het herinnerde me eraan hoe waardevol iets kleins kan zijn. Een kort appje, een compliment, een luisterend oor – het hoeft niet groot te zijn, als het maar oprecht is. Juist zulke momenten verbinden ons als gemeente.

Binnen het pastoraat kijken we vaak vooruit: hoe geven we het samen vorm, hoe kan het pastoraat daarin faciliteren? Maar intussen gebeurt er zoveel om dankbaar voor te zijn. Kleine momenten van zorg en verbondenheid waar we lang niet altijd bij stilstaan.
Zelf merk ik stilstaan bij een compliment geven vaak gemakkelijker is dan bij het ontvangen.  Misschien herken je dat. Daarom wil ik hier graag uitspreken dat ik blij was met het lieve kaartje: dankjewel!  

Namens de pastoraatsgroep, Sigrid van Hoek